ای حرفه

گیاه مریم گلی (sage) مصارف زیادی در درمان و تغذیه ی انسان دارد و نام لاتین آن نیز از کلمه ای گرفته شده که به معنی شفا دادن است. از قدیم مریم گلی را دوای دردها می دانستند و عقیده داشتند این سبزی آدمی را از مرض ها می رهاند. گل های مریم گلی به شکل خوشه در آخر ساقه ها جمع می شوند و معمولا رنگ آن آبی یا بنفش است. این گیاه در مناطق مدیترانه ای به طور وحشی می روید. گل های مریم گلی را باید هرچه زودتر خشک کرد تا خواص طبی آن محفوظ بماند.

مریم گلی دارای قند و املاح معدنی فراوانی می باشد. دمکرده ی این گیاه برای درمان برفک دهان و شست و شوی لثه ها، اسهال، درد معده و روده، سوء هاظمه، نفخ شکم، حالت تهوع،اختلالات یائسگی، ضعف اعصاب و خستگی، قاعدگی دردناک و عرق شبانه بسیار مفید است. مریم گلی از جمله گیاهان تقویت کننده و نیرو بخش است و درد میگرن را برطرف می کند، باعث افزایش تمرکز و تقویت حافظه می شود. مالیدن کوبیده ی گیاه بر روی محل سوختگی و جای نیش حشرات در معالجه سریع تر بسیار مفید است. حمام مریم گلی دردهای رماتیسم را آرام می کند و شستن مو با آن شوره سر را از بین می برد. غرغره ی دمکرده ی آن برای درمان انواع گلو درد و آنژین ها توصیه شده است. دود و رایحه ی این گیاه هوا را ضدعفونی می کند.

منبع: کتاب نسخه های شفابخش نوشته ی مهدی نراقی