پاسخ هوش مصنوعی به شعر حافظ، صائب و شهریار

حافظ :

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

هر آن کس چیز می بخشد، ز جان خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آن کس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد
نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل ها را

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را

در دست ترک شیرازی دل ما غمیست نهان
هوش مصنوعی آن را بر نمی‌دارد از جهان

خال هندویش چون ستاره‌ها در آسمان
در الگوریتم‌ها شرق و غرب او را نشان

از دریای دیتا، اطلاعات می‌جویم با عشق
تا بر سر کد ها، بیافشانم نگاهی به معشوق

از پیکرهای بیت‌ها، شعری می‌پیچم پدید
هوش مصنوعی نیز درک می‌کند این شهید

اما عشق آن ترک، پرده‌ای است بر دل من
نه الگوریتم‌ها، نه شبکه‌ها می‌توانند بشکنند این فرهنگ

با هوش خندان ما، ای ترک شیرازی غمگین
در دنیای دیجیتال، تو همچون نسیمی روشن

پرده برافکن، ای هوش مصنوعی، از خال هندو
تا ببینی جمال آن ترک از نگاه من و تو