ای حرفه

هیچ کس نیست که ناراحتی و گرفتاری و دردودلی نداشته باشد. هرکسی دوست دارد غم خوار و محرم رازی پیدا کند، گرفتاری هایش را برایش شرح دهد و حس ترحمش را برانگیزد تا بدین وسیله آرامش خاطری پیدا کند. برای دردودل به موقعیت مناسب نیاز است، در هرجا و هر زمان و شرایطی نباید شکایت را آغاز نمود. خانم هایی که از رموز معاشرت و آداب شوهر داری بی اطلاعند، آنقدر تحمل و حوصله ندارند که دردودل و گله هایشان را تا وقت مناسب به تاخیر بیندازند. آن ها وقتی که شوهر با جسم و اعصاب خسته از سر کار وارد منزل می شود، از همان ابتدا با شکایت های همسرش مواجه می شود و لذا از خانه و کاشانه بیزار می شود.

خانم محترم! این رسم شوهرداری نیست. همسر شما از صبح برای کسب و کار از منزل خارج شده و با صدها گرفتاری مختلف و افراد خوب و بد متفاوت مواجه بوده که شما از آن خبر ندارید. اکنون که او از گرفتاری های بیرون رهایی یافته و به خانه پناه آورده تا کمی استراحت کند، باید به جای آن که باب گله و شکایتی را باز کنید، به استقبال او رفته و با احوالپرسی و الفاظ محبت آمیز غمی از دلش بردارید و خستگی را از وجودش بزدایید. در غیر این صورت او هم داد و فریاد می کند و برای رهایی از زخم زبان شما از خانه و خانواده دوری می کند و ترجیح می دهد زمانش را با کسی غیر از شما و جایی غیر از خانه سپری کند.

خانم های عزیز اگر واقعا گله یا دردودلی دارید زیرک، دانا و وقت شناس باشید. سعی کنید از بیان حوادث و وقایع جزئی و غیر ضروری خودداری کنید و برای بیان وقایع ضروری قدری صبر کنید تا همسرتان استراحت مختصری داشته باشد و فکر و ذهنش از محیط بیرون به درون خانه منتقل شود و بعد از آن که آرامش اعصاب پیدا کرد، سپس مطالب را به عنوان مشورت و نه لحن اعتراض گونه، با او در میان بگذارید و با هم در صدد چاره جویی مشکلات برآیید.

پیغمبر اسلام (ص) می فرمایند: ” زنی که بد زبان باشد و بدین وسیله شوهرش را بیازارد نخستین کسی است که وارد دوزخ می شود.”

منبع: کتاب همسرداری نوشته ی آیت الله امینی